كنار اين همه تنهايي
ترانه‌خوان باراني هستم
كه يكروز بر تشنگي‌ام خواهد باريد
و من كه مجنون بي‌بيابانم
با هزاران غزل‌هاي غربت زده‌ي خاموشي
هزاران ليلاي بي قبيله را
آواز مي‌شوم
و در سرزمينم كه زمين نيست
در سرزمينم كه صداي سه تار ناله‌ها و دردهاست
كنار اينهمه تنهايي
به عاقبت عشق مي انديشم
به غربت آسمان
و در دلتنگي پرستوهاي پرچين شده
از هميشه‌ي خود دل مي‌كنم
و در بي‌كجايي جهان خاطره مي‌شوم