ذات علی

بازم این زبون قاصر به فضل خود مولا یه بیانی داشت خدا قبول کنه

ذاتت بود ان ملک سراپرده الهی 
                                گردش به طوافی که ملائک تو صفاتی
ذاتا که به ذاتت تو به ایام فریدی
                               در چشم نگنجی که برونی ز جمالی
ای ان که تویی عدل الهی به زمینی
                               ای مظهر و ای ان که ید الله زمینی
موسی که به هارون کند احوال نگاهی
                              ای ان که شوی یاور موسی چو به نیلی
ای ان که به معراج روی همره احمد
                               گر فاطمه  را خلق نکردی که نبودی
            ای دست زبان قاصر از احوال تو گویند
                مولا تو علی مظهر اعجاز خدایی