به داد شیعه برسید

گربه خودش را به صورت موش در اورده ادعای من مظلومم می کنه جو کشور را متشنج می کنه در مسیر اهداف امریکا انتخابات را زیر سوال میبره

ما تو خوابیم وهابی ها دارند جوانان شیعه را سنی میکنند میدانید 30درصد از مردم سیرجان سنی شده اند
در چابهار مسجد شیعه وجود ندارد
در صد سنی های کشور از مرز 20درصد گذشته
در شاه عبد العظیم مفاتیح بدون حدیث کسا چاپ کرده اند
در خمینی شهر اصفهان زیارت عاشورا ی بدون لعن چاپ شده
200نفر از جوانان دانشجو شیطان پرست شده اند
دانشجویان چشم ها را باز کنید با دو قلم کتاب و حرف های استاد نما ها گول نخورید
از خواب بیدار شوید دست از بازی سیاسی بردارید
امام زمان را یاد کنید
همدیگر ار تخریب نکنید

نامه به

چندی پیش جمعی از طلاب و فضلای حوزه علمیه قم در نامه‌‌ای به اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام خواستار پاسخ گویی وی به سئوالاتی درباره عقاید ، افکار و نحوه زندگی او شدند.

دفتر هاشمی رفسنجانی نیز در نامه ای که با عنوان رنج نامه و با امضای محسن هاشمی منتشر شد، به این سئوالات پاسخ داد.

در این باره جمعی از فضلای حوزه علمیه قم با ارسال نامه ای برای هاشمی رفسنجانی به رنج نامه دفتر وی پاسخ داده اند. متن کامل این نامه که در هفته نامه همت منتشر شده به شرح زیر است.

بسمه تعالی

جناب حجت الاسلام آقای هاشمی رفسنجانی

با سلام و احترام و با آرزوی سلامتی برای آقا امام زمان (عج) ونایب برحقشان مقام معظم رهبری و دعا برای پیروزی رزمندگان اسلام در مقابل تهاجم صهیونیزم.

از اینکه اظهار داشته اید گلایه های جمعی از فضلاء و طلاب حوزه های علمیه به گوش شما رسیده و از اینکه فرصت یافته اید رنجنامه طلاب و فضلا را که از باب النصیحهْْ لائمهْْ المسلمین و علاقه به جنابعالی تنظیم شده بود، مطالعه کنید بسیار خرسندیم و بر خود لازم میدانیم مراتب تشکر خود را از اینکه برای یک بار هم که شده طلاب و فضلای حوزه ها را لایق دانسته اید تا به سؤالاتشان هرچند به صورت کتبی پاسخ دهید ابراز داریم ولی مع الاسف جوابیه جنابعالی نه تنها از سؤالات مذکور رفع ابهام نکرد بلکه بر ابهامات آنها افزود.از این رو اجازه می خواهیم قبل از پرداختن به پاسخ به اظهارات حضرتعالی، نکات مهمی را متذکر شویم.

1) پیش از انتشار این رنجنامه، در سال قبل به تاریخ7/6/84 رنجنامه دیگری تحت عنوان نامه سرگشاده به آقای هاشمی رفسنجانی منتشر شد که در برخی نشریات آن روز نیز درج گردید ولی مع الأسف هیچ گونه پاسخی از سوی حضرتعالی یا دفتر یا آقازاده هایتان واصل نشد! در سال جاری نیز از صدور این رنجنامه تا جوابیه تان 2 ماه میگذرد! قطعاً میتوان گفت اگر در سال84 به آن سؤالات پاسخ داده بودید یا در یک نشست کاملاً آزاد ـ نه دستوری و کنترل شده ـ با طلاب و فضلا شرکت میکردید یا در روز 15 خرداد سال جاری به سؤالاتی که در جمع راهپیمایان توزیع شده بود پاسخ می دادید هرگز جریان 15 خرداد در قم رقم نمی خورد که طلاب و فضلاء بخواهند در سخنرانی شما سؤالاتشان را بپرسند و به اتهام اخلال در نظم، در مجموع به چهار سال و نیم زندان و 250 ضربه شلاق و نفی بلد به مدت چهار سال و محرومیت از تدریس و تحصیل محکوم شوند!

2) پاسخ جنابعالی در شرائطی که افکار ملت ایران همگی متوجه جنگ نابرابر صهیونیستها با حزب الله لبنان بود امری بر خلاف انتظار است چرا که در آن شرایط پرداختن به هر موضوعی که افکار عمومی را از ماجرای لبنان منحرف میکرد ناخواسته آب در آسیاب دشمن ریختن می بود. درست به همین دلیل است که ما پرداختن به جوابیه شما را به پایان جنگ موکول کردیم.

3) بالاخره معلوم نشد که این جوابیه را چه کسی تنظیم کرده است؟! خود جنابعالی، دفتر یا آقازاده اتان محسن هاشمی؟ روزنامه ها و سایت ها آن را به عنوان پاسخ دفتر آقای هاشمی رفسنجانی درج کرده اند ولی در پایان آن، نام آقای محسن هاشمی مسئول متروی تهران دیده می شود که احتمالاً رئیس دفتر هم باشند و از سوی دیگر مطالب جوابیه طوری تنظیم شده که گویا شخص جنابعالی آن را تنظیم کرده اید. به هر صورت چه از جانب خودتان باشد و چه از جانب آقازاده تان جای تأسف فراوان دارد، زیرا اگر خود آن را تهیه کرده باشید بنا به ادله ای که خواهد آمد بسیار ضعیف و غیرعلمی است و چنین مطالب ضعیفی از سوی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام جای بسیار شگفتی است و اگر آقای محسن هاشمی آن را تهیه کرده باشد جای تأسف بیشتر است چرا که اگر فرزند شما در این موضوع مهم به این راحتی بتواند از رانت ریاست دفتر و عنوان مجمع تشخیص مصلحت استفاده کند در جاهای دیگر چه باید گفت؟!!

4) عدالت حکم میکرد که جوابیه را به همراه اصل سؤالات برای روزنامه ها ارسال می کردید یا حداقل نام هفته نامه «همت» که آن را درج کرده در جوابیه تان ذکر می شد تا مردم بدانند جوابیه شما پاسخ به چه سؤالاتی بوده و یا جوابهای شما به سؤالات طلاب و فضلا قانع کننده بوده است یا نه؟ این در حالی است که در جوابیه عبارتهایی از آن رنجنامه نقل شده یا به مطالبی پاسخ داده شده که اصلاً در رنجنامه وجود ندارد!!

5) همان گونه که مستحضرید رنجنامه ای که در هفته نامه «همت» چاپ شده، همان سؤالاتی است که در روز 15 خرداد سال جاری در قم پخش شده وتنها جرم یکی از فضلای دستگیر شده توزیع چند برگه از آن سؤالات بوده که به اتهام تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب به 5 ماه زندان و 40 ضربه شلاق محکوم شده است!

منع انصار

جوابیه2

ج: شورای رهبری

در سؤال دوم رنجنامه طُلاب و فضلاء، با نقل مطلبی از جنابعالی در سالنامه شرق آمده است «امام با شورا (شورای رهبری) مخالف بود امّا من و آقای طالقانی طرفدار شورا بودیم و حذف شورای رهبری از قانون اساسی در سال 68 بیخود بود» سپس برای اثبات ادعای خود تصریح کرده اید «برای اداره حکومت نمیتوان به فتوای یک نفر خواه هر فردی باشد عمل کنیم. باید شورایی در کشور باشد که مسائل اساسی جامعه را بررسی کند تا نظرات این شورا پشتوانه قوانین باشد (مردم سالاری، 26/6/82، ص3) سپس این سؤال مطرح شده است که انگیزه شما از طرح این سخنان در این مقطع از انقلاب چیست؟!

آقای هاشمی رفسنجانی! انتظار می رفت که جناب عالی در پاسخ به سؤال فوق آن را لااقل سهو در کلام یا خطای در مصاحبه بدانید ولی مع الاسف در جوابیه تان فرموده اید اولاً مرادم شورای فتوا است و ثانیاً «از کجا چنین برداشت اشتباهی برای شما ایجاد شده که تأکید بر شورای رهبری در جهت تضعیف رهبری است؟» و سپس به سخنان بنیانگذار نظام در صحیفه امام استناد کرده اید که ایشان هم هر کجا خطاب به خبرگان نامه نوشته اند، عنوان رهبر و شورای رهبری را به کار برده اند. پس از آن به طعنه خطاب به ما فرموده اید که امام از این کلمه «شورای رهبری» برآشفته نمی شدند!

آقای هاشمی رفسنجانی!

اولاً صریح کلام شما در روزنامه مردم سالاری این است که «برای اداره یک حکومت نمی توان به فتوای یک نفر خواه هر فردی باشد عمل کنیم، باید شورایی در کشور باشد...» این عبارت تصریح دارد که مراد شما از شورای فتوی هم همان شورای رهبری است زیرا شورای فتوی را برای اداره حکومت می خواهید نه برای مسائل فردی، ثانیاً تصریح می کنید به اینکه حذف شورای رهبری از قانون اساسی در سال 68 بی اساس بوده است. از شما می پرسیم: مگر در قانون اساسی شورائی تحت عنوان شورای فتوا هم داشتیم که حذف آن بیخود باشد؟ ثالثاً در همین جوابیه باز هم بر همان تأکید ورزیده اید که «از کجا چنین اشتباهی برای شما ایجاد شده که تاکید بر شورای رهبری در جهت تضعیف رهبری است؟»

آقای هاشمی! آیا این جمله شما که« نمیتوان به فتوای یک نفر خواه هر فردی باشد عمل کرد» زیر سؤال بردن رهبری حضرت امام(ره) که به اعتراف دوست و دشمن عالیترین رهبری را داشته اند نیست؟! و آیا این سخنان زیر سؤال بردن رهبری مقام معظم رهبری نیست که باز به اعتراف دوست و دشمن در طول دوران پس از رحلت حضرت امام عالیترین رهبری و در بحرانهای ایجاد شده داخلی و خارجی بهترین مدیریت بحران را داشته اند ؟

آقای هاشمی! آیا تا کنون اندیشیده اید که تأکید بر شورای رهبری در شرائط کنونی به نفع چه کسانی تمام می شود؟ آیا جز این است که دشمنان سیلی خورده از انقلاب اسلامی خود بر این نکته اعتراف کرده اند که همه ضربه ها را ما از ولایت فقیه خورده ایم و باید این جایگاه را بشکنیم؟! آیا طرح شورای رهبری، پس از آنکه امام (ره) طی حکمی به آیت الله خامنه ای ـ رئیس جمهور وقت ـ دستور بازنگری در قانون اساسی را صادر کردند و خواهان بازنگری در همه اموری که به صورت شورایی اداره می شد از جمله «رهبری» شدند.(صحیفه نور جلد2،ص353). جنابعالی نیز از اعضای تیم20نفره بازنگری بودید که با اکثریت آراء20نفره، قانون اساسی اصلاح شد ـ گرچه جنابعالی مخالف حذف شورای رهبری بودید و حذف آن را بیخود میدانستید! ـ و به رفراندوم ملت گذاشته شد و الان سالهاست که ملاک عمل قرار دارد، آیا طرح این گونه شعارها مخالفت با نظر صریح حضرت امام(ره)، قانون اساسی و رای ملتی نیست که جنابعالی آن را ملاک مشروعیت نظام میدانید؟!!

آقای هاشمی! آنچه را که به امام نسبت داده اید که ایشان عبارت «شورای رهبری» به کار می برده اند، همه مربوط به مدتها قبل از زمان بازنگری است و البته طبیعی است در آن زمان که ملاک، عمل به قانون اساسی قبل از اصلاح بود، امام در پیامها و نطق های خود به مجلس خبرگان رهبری واژة «شورای رهبری» هم به کار ببرند و حتی در وصیتنامه ایشان که در آن شرائط تنظیم شده بود وجود داشته باشد ولی جنابعالی خود بر این نکته واقفید که اگر حضرت امام(ره) پس از اصلاح قانون اساسی و پس از رفراندوم آن در قید حیات می بودند، دیگر هرگز واژة «شورای رهبری» را به کار نمی بردند و حضرتعالی خودتان اذعان دارید که حضرت امام هنگام رحلتشان چقدر نگران این امر بودند و دائماً می فرمودند اصلاح قانون اساسی را هر چه زودتر به رفراندوم بگذارید.

آری! درست به همین سبب بود که اعضای مجلس خبرگان رهبری هوشمندانه به رهبری فردی رأی دادند و سپس به حق، حضرت آیت الله خامنه ای را برای این مقام انتخاب کردند. و به همین دلیل بود که آیت الله خامنه ای از عضویت در شورای رهبری ای که جمع اندکی قبل از رأی گیری، مطرح می کردند امتناع می ورزیدند.

به هرحال آقای هاشمی! خوب است اندکی تأمل بفرمائید که طرح اینگونه مسائل آنهم در آستانه انتخابات خبرگان رهبری به نفع چه کسی تمام می شود: دوستان انقلاب یا دشمنان آن؟!!

جوابیه

نقد محتوای جوابیه

الف) موضوع مشروعیت و مقبولیت

در رنجنامه، گلایه شده بود که جنابعالی که از یاران امام و انقلاب هستید چرا مشروعیتِ حکومت و نظام اسلامی را زمینی دانسته و منشا مشروعیت را مردم می دانید در حالی که این سخن بر خلاف نص صریح کلام امام راحل است! جنابعالی در جوابیه ضمن تأکید بر همان ادعای قبلی نوشته اید «جای تأسف است که از این کلام امام(ره) برآشفته شده اید که ایشان مشروعیت را به مردم نسبت می دادند» سپس اظهار داشته اید که چون از سال 1332 با امام راحل بوده اید و حتی در مسیر از منزل تا کلاس و بالعکس نیز شرف همراهی با ایشان را داشته اید بیش از ماها از دیدگاههای ایشان اطلاع دارید. در همین راستا اظهار داشته اید: «بارها از ایشان شنیدم که فقط باید به مردم اتکا کرد» پس از آن برای نفی متافیزیکی بودن ولایت فقیه و اثبات زمینی بودن آن به پنج جمله از فرمایشات امام تمسک جسته اید که تمامی آنها تحریف و یا تقطیع شده است! و یا بر مدعا هیچ دلالتی ندارد! و متأسفانه فرصتی نیافته اید که به نرم افزار صحیفه امام یا صحیفه نور مراجعه فرمائید تا دیدگاههای امام (ره) درباره مشروعیت و الهی بودن منشأ ولایت فقیه را ملاحظه کنید. ما در اینجا برخی از فرمایشات معظم له را برای اطلاع جنابعالی متذکر میشویم:

«ولایت فقیه همان ولایت رسول الله است. قضیه ولایت فقیه یک چیزی نیست که مجلس خبرگان ایجاد کرده باشد؛ ولایت فقیه یک چیزی است که خدای تبارک و تعالی درست کرده است همان ولایت رسول الله است. اینها از ولایت رسول الله هم میترسند» (صحیفه نور جلد 1، ص26)

«خدا او ـ ولی فقیه ـ را ولی امر قرار داده است، اسلام او را ولی امر قرار داده است» (همان، جلد11، ص133)

امام(ره) بر اساس همین مبنا که ولایت فقیه را امری آسمانی و منصوب از جانب خداوند میدانند (متافیزیکی) در حکم نخست وزیری مهدی بازرگان میفرمایند: «من بواسطه ولایتی که از طرف خدا دارم شما را منصوب میکنم» (همان، جلد5، ص31) در جای دیگر درباره علت تعیین دولت موقت و نصب آقای بازرگان می فرمایند: «من که ایشان را حاکم کردم یک نفر آدمی هستم که به واسطه ولایتی که از شارع مقدس دارم ایشان را قرار دادم»(صحیفه امام،ج6،ص59) بر اساس همین مبنا امام(ره) همه رؤسای جمهور زمان خودش از بنی صدر گرفته تا آیت الله خامنه ای را منصوب می کردند و مقام معظم رهبری نیز، از جنابعالی گرفته تا دکتر احمدی نژاد را به سمت رئیس جمهوری نصب کرده اند. امام(ره) صریحاً می فرمودند «رئیس جمهور منتخب مردم، اگر از طرف ولی فقیه نصب نشود طاغوت است»(صحیفه نور ، ج9، ص253)

امام(ره) تا آنجا بر این مبنا تاکید داشتند که در حکم شهید رجایی مرقوم فرموده اند: اگر چنانچه خدای نخواسته تخلف کند مشروعیت آن را خواهم گرفت (همان، جلد15، ص76)

ایشان در اجرای حکم الهی پس گرفتن «مشروعیت» که موجب عزل رئیس جمهور می شود از مخالفت احدی حتی تمامی ملت نیز واهمه ای نداشتند! چنانکه در ماجرای عزل بنی صدر فرمودند «امروز وظیفه من این است که او را معزول کنم هر چند فریاد مرگ بر خمینی را در سراسر کشور با گوش خود بشنوم.» (نهضت امام خمینی(ره)، دفتر سوم، ص354، سید حمید روحانی)

جناب آقای هاشمی! براستی آیا بازهم می توان در برابر نصّ کلام امام(ره) اجتهاد کرد و گفت امام مشروعیت را به رای مردم می دانستند؟! شما روحانی و تحصیل کرده حوزه علمیه قم هستید و میدانید که اوّلاً نمیتوان در مقابل نص اجتهاد کرد و ثانیا اگربرفرض کلامی از امام نقل شود که ظاهری خلاف نص صریح سخن ایشان باشد آن کلام را باید توجیه کرد نه اینکه از نصّ صریح دست برداشت. آنچه جنابعالی از امام(ره) نقل کرده اید اوّلاً هیچ تعارضی با نص کلام امام(ره) ندارد، زیرا امام(ره) در عین اینکه مشروعیت نظام و حکومت را به ولی فقیه منصوب از جانب شارع مقدس میداند برای مردم و آرای آنها نیز احترام خاصی قائل بودند چون میدانستند که ملت ما غیر از اسلام چیزی نمی خواهند لذا بارها تصریح می کردند «مردم مطلعند که چه می خواهند. اگر چنانچه همین ولایت فقیه را که، معنایش این است که آنی که خدای تبارک و تعالی تعیین کرده است برای نظارت در امور و تعیین مراکز قدرت، آن عبارت از فقیه جامع الشرائط است، اگر همین را شما به رفراندوم ملت بگذارید همان رایی که او آورد این را هم بدهید مردم، همین را می خواهند. مردم آن چیزی را که خدا می خواهد می خواهند. آن چیزی را که پیغمبر خدا فرموده می خواهند. بیخود دست و پا نکنند اینها، باید به مسیر ملت بیایند» (صحیفه امام،ج10، ص323-322).

بنابراین اگر امام میفرمایند «شما هم مسیر همین ملت را طی کنید و با ملت باشید، دنبال ملت باشید» ملتی را می گویند که چیزی را که خدا می خواهد و رسول خدا میخواهد می خواهند نه هر ملتی ولو هواهای نفسانی شان را بخواهند چنانکه در غرب چنین است.

ثانیاً: بسیار بر خلاف انتظار بود که کلام امام (ره) در نامه جنابعالی دچار تحریف گردد! اگر به اصل فرمایش حضرت امام مراجعه شود خواهید دید امام(ره) در همین سه موردی که نقل کرده اید بر «منصوب بودن» ولی فقیه از جانب خدا و ائمه معصومین(ع) تأکید ورزیده اند ولی مع الاسف آن بخش از سخنان حضرت امام در جوابیه شما تحریف و حذف شده است!! اکنون مواردی را که جنابعالی از کلام امام(ره) متذکر شده اید می آوریم و سپس اصل آن را نیز برای قضاوت افکار عمومی متذکر می شویم و قسمت های نقل شده در جوابیه جناب عالی با خط کشی مشخص شده است تا خوانندگان خود قضاوت کنند.

1) « شما هم مسیر ملت را طی کنید و با ملت باشید، حساب خودتان را از ملت جدا نکنید.... باید دنبال ملت باشید باید هوادار ملت باشید» (صحیفه امام، ج10، ص58 و 59)

اصل فرمایش حضرت امام را که در آن تصریح به منصوب بودن ولی فقیه از جانب ائمه معصومین(ع) شده ملاحظه بفرمائید: «امر دولت اسلامی اگر با نظارت فقیه و ولایت فقیه باشد آسیبی به این مملکت نخواهد وارد شد. گویندگان و نویسندگان نترسند از حکومت اسلامی و نترسند از ولایت فقیه. ولایت فقیه آن طور که اسلام مقرر فرموده است و ائمه(ع) مانصب فرموده اند به کسی صدمه وارد نمی کند، دیکتاتوری به وجود نمی آورد، کاری که بر خلاف مصالح اسلام است انجام نمی دهد، کارهایی که بخواهد دولت یا رئیس جمهور یا کس دیگری بر خلاف مسیر ملت و بر خلاف مصالح کشور انجام دهد، فقیه کنترل می کند، جلوگیری می کند. بر خلاف مسیر اسلام و ملت حرکت نکنید، شما از اسلام نترسید، از فقیه نترسید، از ولایت فقیه نترسید، شما هم مسیر همین ملت را طی کنید و با ملت باشید حساب خودتان را از ملت جدا نکنید؛ ننشینید پیش خودتان طرح بریزید و پیش خودتان برنامه درست کنید، شما باید دنبال ملت باشید. شما اینقدر اشکال به برنامه های اسلامی نکنید. شمایی که از اسلام هستید لکن از اسلام درست اطلاع ندارید، مسلم هستید لکن از احکام اسلام درست مطلع نیستید. شیعه هستید لکن از احکام ائمه علیهماالسلام درست مطلع نیستید،اینقدر کارشکنی نکنید... (صحیفه امام، ج10، ص59-58)

بسیار واضح است روی سخن حضرت امام با روشنفکران وابسته ای است که راه خودشان را از ملت مسلمان ایران جدا کرده و حاضر به پذیرش جمهوری اسلامی و اصل مترقی ولایت فقیه نیستند نه اینکه امام بخواهند مشروعیت حکومت را به «ملت» بدهند. در همان عبارات فوق ایشان تصریح میکنند که ولی فقیه منصوب از سوی ائمه معصومین (ع) است ولی معلوم نیست چرا جنابعالی مطالب را تقطیع و تحریف کرده و دقیقاً بر خلاف نظر امام بر مدعای خودتان یعنی زمینی بودن ولایت فقیه به کار گرفته اید!!

2) «خیال نکنند که این ملت نمی فهمد چیزی، نخیر، ملت بهتر از ماها میفهمند» (صحیفه امام، ج10،ص322)

دراین مورد هم متأسفانه باز کلام امام (ره) تقطیع و تحریف شده است. هرگز امام(ره) با این جمله که «ملت بهتر از ماها می فهمند» در صدد این نیستند که بگویند مشروعیت نظام اسلامی به «مردم » است بلکه تصریح میکنند این ملت هر چه خدا می گوید قبول دارد، هر چه پیغمبر خدا میگوید قبول دارد؛ به روشنفکران وابسته سفارش میکنند که به راه این ملت برگردند و در همان پاراگراف تصریح میکنند که فقیه جامع الشرائط منصوب از جانب خداست. اصل فرمایش امام چنین است:«اگر صد بار هم انتخابات کنید باز مردم همان اسلام را می خواهند» سپس میفرمایند: «این ها بر همان مسیر ملت راه بروند و خیال نکنند که این ملت نمی فهمند چیزی، نخیر ملت راه خودش را پیدا کرده و دارد می رود... الآن هم همه مطلع هستند که چی می خواهند. آن وقت می گویند نمی دانند چه می خواهند. نخیر، مردم مطلعند که چه می خواهند. اگر چنانچه همین ولایت فقیه را که معنایش این است که آنی که خدای تبارک و تعالی تعیین کرده است برای نظارت در امور و تعیین مراکز قدرت، آن عبارت از فقیه جامع الشرائط است، اگر همین را شما به رفراندوم ملت بگذارید همان رأیی که او آورد [و دیدید] این را هم بدهید مردم، همین را می خواهند! مردم آن چیزی را که خدا می خواهد می خواهند. آن چیزی را که پیغمبر خدا می خواهد می خواهند. بیخود نباید دست و پا کنید اینها، باید به مسیر ملت بیایند» (صحیفه امام، جلد10،ص323-322.)

آقای هاشمی! براستی آیا صحیح است از این پاراگراف که امام در صدد اثبات این نکته است که ولایت فقیه منصوب از جانب شارع مقدس و خدا و ائمه است، دقیقاً خلاف آن را به امام(ره) نسبت دهیم و بگوئیم امام(ره) مشروعیت نظام و حکومت را امری زمینی می دانست؟!

ب) نفی متافیزیکی بودن[نفی آسمانی بودن] ولایت فقیه

آقای هاشمی! در این جوابیه ضمن تأکید بر ادعاهای قبلی مبنی بر زمینی بودن حکومت، تصریح شده است: «آیت الله هاشمی رفسنجانی بارها گفته اند که نباید برای ولی فقیه شخصیتی متافیزیکی متصور شد» سپس از اینکه ما بر این کلام خرده گرفته ایم گلایه نموده اید. آنگاه برای اثبات ادعای خود مبنی بر متافیزیکی نبودن ولایت فقیه به سخنان حضرت امام تمسک کرده اید که 1) « اسلام دین قانون است. پیغمبر هم خلاف قانون نمی توانست بکنند.... خدا به پیغمبر میگوید که اگر یک حرف خلافی بزنی، رگ وتینت(گردنت) را قطع می کنیم. حکم قانون است. غیر از قانون الهی کسی حکومت ندارد. برای هیچ کس حکومت نیست، نه فقیه و نه غیرفقیه، همه تحت قانون عمل می کنند» (صحیفه امام،جلد10،ص353).

با ملاحظه اصل فرمایش حضرت امام(ره) در صحیفه امام ملاحظه می کنیم که باز هم در این پاراگراف تحریف و تقطیع صورت گرفته تا بتوانید بر مدعای خودتان مبنی بر اینکه ولایت فقیه امری متافیزیکی نیست بلکه امری زمینی است از فرمایش ایشان شاهد بیآورید، در حالی که آن پیر فرزانه این سخنان را دقیقاً در راستای الهی بودن ولایت فقیه ایراد فرموده اند. ایشان در این سخنرانی می فرمایند ولی فقیه نمیتواند خلاف آنچه قانون خداست حرفی بزند، حکمی صادر کند چنانکه پیامبر خدا (ص) هم همین طور بود همه باید مجری قانون خدا باشند غیر از قانون الهی کسی حکومت ندارد، خدا به پیامبرش می فرماید که اگر بخواهی تخلف کنی و بر غیر حکم خدا ـ خواست خودت یا خواست مردم ـ حکم کنی رگ گردنت را خواهیم زد. براستی کجای این فرمایش بر غیرالهی ـ غیرمتافیزیک ـ بودن ولایت فقیه دلالتی دارد؟! آیا اگر گفتیم ولی فقیه باید طبق قانون الهی عمل کند یعنی او شخصیتی است غیرمتافیزیکی و غیرالهی؟! و براستی آیا جنابعالی پیامبر خدا(ص) را به دلیل اینکه ملزم به اجرای قانون الهی است شخصیتی غیرآسمانی و غیرمتافیزیکی می دانید؟! البته قطعاً چنین نیست. در اینجا شایسته است باز هم اصل سخنان امام را برای جنابعالی و خوانندگان عزیز بیاوریم و مواردی که حضرت عالی آن را ذکر کرده اید با خط کشی نشان دهیم تا معلوم شود امام(ره) چه فرموده و اکنون از کلامشان چه برداشتی میشود.

«جمهوری اسلامی یعنی احکام اسلام، باید احکام، احکام اسلام باشد. این حرفهایی که می زنند که خیر اگر چنانچه ولایت فقیه درست بشود دیکتاتوری می شود اینها از باب این است که ولایت فقیه را نمی فهمند چیست؟ [می گویند] ولایت فقیه نباید بشود برای اینکه باید حکومت ملت باشد. اینها ولایت فقیه را اطلاع بر آن ندارند ـ مسائل این حرفها نیست ـ ولایت فقیه می خواهد جلوی دیکتاتوری را بگیرد نه اینکه می خواهد دیکتاتوری کند. اینها از این می ترسند که مبادا جلو گرفته بشود، جلوی دزدیها را می خواهد بگیرد. اگر رئیس جمهور با تصویب فقیه باشد با تصویب یک نفری که اسلام را بداند چیست، درد برای اسلام داشته باشد، اگر درست بشود نمی گذارد این رئیس جمهور یک کار خطا بکند و اینها این را نمی خواهند. اینها اگر یک رئیس جمهور غربی باشد همه اختیارات را دستش بدهند هیچ مضایقه ای ندارند و اشکالی نمی کنند؟ اما اگر یک فقیهی که یک عمری را برای اسلام خدمت کرده علاقه به اسلام دارد با آن شرائطی که اسلام قرار داده است که نمیتواند یک کلمه تخلف بکند [اشکال می کنند] اسلام دین قانون است. پیغمبر هم خلاف قانون نمی توانست بکند، نمی کرد هم، البته نمی توانست هم بکند. خدا به پیغمبر می گوید که اگر یک حرف خلاف بزنی رگ وتینت [رگ گردنت] را قطع میکنم. حکم قانون است. غیر از قانون الهی کسی حکومت ندارد – برای هیچ کس حکومت نیست نه فقیه و نه غیر فقیه – همه تحت قانون عمل میکنند مجری قانون هستند – همه، هم فقیه و هم غیر فقیه همه مجری قانون اند- فقیه ناظر بر این است که اینها اجرای قانون بکنند، خلاف نکنند، نه اینکه خودش یک حکومتی بکند، بلکه می خواهد نگذارد این حکومت هایی که اگر چند روز بر آنها بگذرد برمی گردند به طاغوتی و دیکتاتوری، می خواهد نگذارد بشود...» (صحیفه امام، ج10، ص353)

امام (ره) در اینجا برعکس برداشت شما، منشأ مشروعیت نظام و ولایت فقیه را خداوند می داند و می فرماید صرف نظر از آن نه فقیه و نه غیرفقیه حق حکومت ندارد حتی پیامبر (ص) هم مشروعیتش به اعتبار خداست. و براستی چه زیبا فرموده اند که اگر فقیه جامع الشرائط نباشد حکومت ها به دیکتاتوری و طاغوت کشیده می شود. حتما یادتان هست که در پایان دورة دوم ریاست جمهوری شما برخی از کسانی که امروز در پناه سیاسی دولت انگلیس به سر می برند برای مادامالعمر شدن ریاست جمهوری حضرتعالی خواهان اصلاح قانون اساسی می شدند؟! و حتماً یادتان هست که آقای خاتمی در دوره دوم ریاست جمهوری اش لایحه ای تقدیم مجلس کرد که در آن اختیارات ریاست جمهوری به اندازه ای افزایش می یافت که رئیس جمهور را به یک قدرت مطلق و دیکتاتور تبدیل می کرد؟ اگر نبود رهبری و ولایت فقیه و شورای نگهبان قانون اساسی حتماً آنچه امام پیش بینی فرموده بودند تحقق می یافت.

3) یکی دیگر از مواردی که برای نفی متافیزیک و الهی بودن ولایت فقیه به آن استناد کرده اید نامه حضرت امام(ره) به نمایندگان مجلس است که دربارة حدود و اختیارات ولایت فقیه آمده است: «با تشکر وافر از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، چون گفتار آقایان پخش می شود و ممکن است سوء تفاهمی بین مردم حاصل شود، لازم است عرض کنم آیات و روایاتی وارد شده است که مخصوص به معصومین علیهمالسلام است و فقها و علمای بزرگ اسلامی هم در آنها شرکت ندارند، تا چه رسد به مثل اینجانب. هر چند فقهای جامع الشرائط از طرف معصومین نیابت در تمام امور شرعی و سیاسی و اجتماعی دارند و تولّی امور در غیبت کبری موکول به آنان است، لکن این امر غیر ولایت کبری است که مخصوص به معصوم است. تقاضای اینجانب آن است که در صحبتهایی که می شود و پخش می گردد ابهامی نباشد و مرزها از هم جدا باشد». (صحیفه امام،ج19، ص403)

همانگونه که مستحضرید فرمایشات فوق در بارة سخنان یکی از نمایندگان مجلس بود که در نطق قبل از دستور خود، امام خمینی(ره) را مصداق «اولی الامر» در آیة یا ایها الذین آمنو اطیعو الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم دانسته بود. که امام(ره) طی نامه ای تصریح کردند این آیه مربوط به مقام «ولایت کبری» است که علما و فقها را در آن جایگاهی نیست ولی در همین جا برای اینکه کسانی در آینده از این نامه سوءاستفاده نکنند فرموده اند: «فقهای جامع الشرائط از طرف معصومین(ع) نیابت در تمام امور شرعی و سیاسی و اجتماعی دارند و تولی امور در غیبت کبری موکول به آنهاست» و هرگز ایشان فقهای جامع الشرائط را منصوب مردم ندانسته اند. براستی از کجای این فرمایشات زمینی بودن و آسمانی نبودن ولایت فقیه استفاده میشود؟! اگر امام فرمودند «ولایت کبری مخصوص به امام معصوم است» و فقها دارای این نوع ولایت نیستند معنایش این است که فقیه از جانب خدا و ائمه ولایت ندارد و صرفاً منتخب مردم است و در یک کلمه، متافیزیکی نیست؟!!.

منبع انصار

رنجنامة

آنچه می‌خوانید رنج‌نامه طلاب و فضلای حوزه علمیه قم است که در هفته‌نامه همت منتشر شده است؛

حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای هاشمی رفسنجانی!  شما خود یک روحانی اندیشمند بوده و با روحیات حوزویان آشنایید طرح چندین سؤال از سوی طلاب و فضلای حوزه زمینه گفت‌وگویی را باز خواهد کرد که نتیجة آن بی‌تردید به نفع جناب‌عالی و نظام اسلامی خواهد بود که خود از موثرترین آن بوده‌اید.

سؤال اول

از مهم‌ترین مبانی نظام اسلامی، موضوع ولایت فقیه و مشروعیت آن است. محتوای چندین مصاحبه از جناب‌عالی و چاپ آن در روزنامه‌های مختلف پرسش‌هایی را به شرح زیر مطرح می سازد:

این سخن در خصوص ولایت فقیه از شماست و در نشریات مختلف از جمله روزنامة اعتماد (27/8/81 ص8) چاپ شده است: «ما از همان روز اول به پدیدة قدرت نگاه زمینی و واقع‌بینانه‌ای داشته‌ایم. کسانی آمده و نگاه صرفاًَ متافیزیکی به قدرت را دامن زده‌اند و آن را مطرح می‌کنند که آن را قبول نداریم. از همان ابتدا امام خمینی هم همین را می‌گفت، شما حرف‌های ایشان را ببینید که مشروعیت را به مردم می‌دهد.»

آقای هاشمی! شما از یاران نزدیک امام بوده‌اید و با مبانی امام در مورد حکومت و ولایت فقیه به خوبی آشنا هستید بر خلاف ادعای شما آن اسلام‌شناس بزرگ، نه تنها مشروعیت ولایت فقیه را امری الهی می دانست بلکه مشروعیت تمام ارکان نظام، حتی ریاست‌جمهوری را به اذن فقیه و در نتیجة مشروعیتی الهی تلقی می‌نمود؛

«قضیة ولایت فقیه چیزی نیست که مجلس خبرگان ایجاد کرده باشد، ولایت فقیه چیزی است که خدای تبارک و تعالی ایجاد کرده است». (صحیفه نور، ج 1، ص 26)

«حکومت که شعبه‌ای از ولایت مطلقه رسول الله صلی‌الله علیه و آله است یکی از احکام اولیة اسلام است.» (صحیفة نور، ج 20 ص 170)

«اگر رئیس‌جمهور به نصب ولی‌فقیه نباشد طاغوت است» (همان ج 9 ص 253)

این سخنان نمونه‌ای از صدها فراز صحبت آن پیر فرزانه در مورد منشاء مشروعیت قدرت و حکومت اسلامی است و اکنون آیا سخن شما تحریف سخنان امام راحل نیست؟

سوال دوم

جناب آقای هاشمی رفسنجانی! طرح این مطالب از سوی شما – پس از گذشت دو دهه از انقلاب – نه تنها در خصوص مشروعیت ولایت فقیه بلکه در خصوص رهبری و شورای رهبری سؤال‌برانگیز است. جناب‌عالی در این مورد می‌گویید: «امام با شورا (شورای رهبری) مخالف بود اما من و آقای طالقانی طرفدار شورا بودیم و حذف شورای رهبری از قانون اساسی درسال 68 بی‌خود بود.» (سالنامة شرق 83، ص 72) و برای اثبات مدعای خود تصریح می کنید که: «برای ادارة حکومت نمی‌توان به فتوای یک نفر خواه هر فردی باشد عمل کنیم. باید شورایی در کشور باشد که مسائل اساسی جامعه را بررسی کند تا نظرات این شورا پشتوانة قوانین باشد.» (روزنامة مردم‌سالاری، 26/6/82 ص 3)

هر چند اصل استدلال شما به دلائل مختلف مردود و باطل است و در این مقام ما نیز در پی بحث و مناظره نیستیم، اما آنچه که بیش از اصل مطلب جلب توجه می‌کند، انگیزة طرح این سخنان در این مقطع از انقلاب است. همگان می‌دانند که رهبری داهیانة امام امت آشکارترین دلیل بر بطلان رهبری شورایی و نظریة شما و مرحوم طالقانی است. ولی گویا شما هم‌اکنون نیز با استدلال به این سخن که: «نمی‌توان حکومت را بافتوای یک نفر اداره کرد هر فردی که می‌خواهد باشد.» بر موضع خویش تأکید می‌کنید به راستی جناب‌عالی ولو ناخواسته رهبری امام امت را زیر سوال نمی‌برید؟ و آیا تصریح شما به غلط بودن حذف شورای رهبری از قانون اساسی در سال 1368 اعتراضی دیگر بر عملکرد آن پیر فرزانه نیست؟ آگاهان به تاریخ انقلاب و خود شما بیش از هر کس دیگر می‌دانید که موضوع اصلاح قوانین مربوط به رهبری و ولایت فقیه در قانون اساسی تدبیر هوشمندانة شخص امام راحل بود که رسماً به رفراندوم آن نیز دستور دادند. علاوه بر مطالب فوق، انتصاب صفت «بی‌خود» به این عملکرد صحیح امام و همة ملت در رأی به قانون اساسی، جای بسی شگفتی و تأسف است.

به هر حال، از سوی دیگر هم‌اکنون با طرح شورای رهبری و تأکید بر آن در پی طرح کدام دعوی می‌توان بود؟ و چه انگیزه سبب طرح این مطالب شده است؟

سؤال سوم

یار دیرین انقلاب جناب آقای هاشمی!

هر چند گشودن پروندة انتخابات نهم ریاست جمهوری ذائقة تمام دوستان را تلخ می‌کند اما اشاره‌ای گذرا در بردارندة تذکاری مفید است. در آن زمان در شعارهای تبلیغاتی، بیانیة هشت ماده‌ای انتخاباتی، مصاحبه‌ها و فیلم‌های تبلیغاتی شما، به گونه‌ای ارزش‌ها و آرمان‌های نظام اسلامی به حراج رفت که سخن از آن‌ها نبش گوری است نامطبوع. اما برخی مطالب بنیادین از سوی شما در آن زمان همچنان موجب بحث و نظر در خصوص هدف و انگیزه جناب‌عالی در طرح آن مطالب است. از جمله، هنگامی که دربارة تفاوت دیة زن و مرد سوال می‌شود می‌گوئید: «الآن بحث است که قانون مدنی را که ده‌ها سال پیش نوشته شده بررسی و اصلاح کنیم.» و وقتی دربارة حکم اعدام ساب النبی صلی‌الله علیه و آله مورد پرسش قرار می‌گیرید بیان می‌دارید: «باید قانون را دید اگر اشکال دارد باید عوض شود». (آفتاب یزد 20/ 3/ 84)

روشن است که لازم نیست در این مقام، عالمان حوزوی بر سر دیه و حکم ساب النبی صلی‌الله علیه و آله و سلم که از بدیهیات بوده و مورد اجماع است صحبت کنند، تصریح کلام خداوند و روایات مستند و محکم و پشتوانة عقلانی قوی بر احکام فوق، سدّی نیست که با شبهه‌ای سست در هم شکند اما سخن بر سر آن است که هر گاه دگراندیشان قصد لرزاندن پایه‌های اسلام را دارند به تشکیک در این اصول می‌پردازند.

آیا تردید در حکم ساب النبی صلی‌الله علیه و آله و سلم و نحوة برخورد اسلام با این موضوع، نظام جزایی اسلام را تضعیف نمی‌کند؟ و عملکرد قاطع امام در خصوص حکم اعدام سلمان رشدی را مخدوش نمی‌نماید؟ شما در مقام یک دانشمند حوزوی خوب می‌دانید که در حکم اعدام ساب النبی صلی‌الله علیه و آله حتی هیچ عالم سنی مذهبی نیز تشکیکی نکرده است که اکنون در خصوص آن شما بگوئید: «اگر اشکال دارد باید عوض شود.»

آنچه شگفتی هر طلبه بلکه هر دانشجو و جوان فرهیخته‌ای را موجب می‌شود آن است که شما در پاسخ در مورد تساوی و تفاوت دیه زن و مرد به گذشت ده‌ها سال از تدوین این قانون در قانون مدنی اشاره می‌کنید، به راستی اگر شما چنین بگوئید چرا دشمنان را محکوم کنیم که احکام اسلام را ناکارآمد و متعلق به هزار سال پیش می‌دانند؟ اگر نبود نقل متعدد و مستند و متواتر این‌گونه مطالب از شما و عدم تکذیب آن توسط خود یا دفترتان، هر آینه باید دامن یک روحانی انقلابی همچون شما را از این انحرافات پاک و مبرا می‌دانستیم.

سؤال چهارم

آقای هاشمی! آگاهان سیاسی کشور به خوبی می‌دانند که مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری در دورة ریاست‌جمهوری و زمامداری شما مأمن معاندین و دگر‌اندیشانی نظیر محسن کدیور، عباس عبدی، شمس‌الواعظین و عناصر مطرود جریان منتظری و... علیه مبانی ولایت فقیه و نظام مقدس جمهوری اسلامی بود و بخش عمده‌ای از افسار گسیختگی‌های دورة حاکمیت اصلاح‌طلبان بر علیه مقدسات اسلامی و آرمان‌های حضرت امام رحمت‌الله علیه حاصل تمهیدات و فعالیت‌های این گروه در نهاد ریاست جمهوری در دورة شما بوده است. که البته دوستان امام و انقلاب با عنایت به سوابق شما این ابهامات را توجیه و حمل بر غفلت شما از مسائل فرهنگی می‌نمودند ولی سؤال این است که جناب‌عالی بار دیگر با چه انگیزه‌ای همین مرکز و مجموعه را در نهاد مجمع تشخیص مصلحت نظام دایر نموده و با وجود تجربة تلخ اسفناک دورة حاکمیت اصلاح‌طلبان، با سپردن مسؤولیت این مجموعة حساس به آقای خاتمی و عناصر و هم‌فکران ایشان چه هدفی را دنبال می‌کنید؟

آیا این پارادوکس و تناقض را چگونه می‌توان پاسخ داد که از یک‌سو بگوییم مجمع تشخیص بازوی توانمند و مرکز تبادل نظر و تصمیم‌گیری مشاورین مورد اعتماد رهبری در خصوص معضلات و مسائل اساسی نظام اسلامی است و از سوی دیگر نظاره‌گر باشیم که عقل منفصل همین تشکیلات یعنی مرکز تحقیقات استراتژیک به واسطة انتصابات و سیاست‌های جناب‌عالی تحت سیطره و نفوذ عناصر دگراندیش و معاندین نظام اسلامی و مخالفین اصل ولایت فقیه قرار گیرد؟

آیا می‌توان هیچ‌گونه تشابه و اشتراک نظری را بین آرمان‌ها و اهداف بلند حضرت امام و مقام معظم رهبری و افکار پلید این دسته از عناصر پیدا نمود؟

سؤال پنجم

آقای هاشمی! در شرایط فعلی کشور دیگر حتی برای کم‌اطلاع‌ترین افراد این مرز و بوم ثروت عظیم و هنگفت فرزندان و بستگان درجة یک شما امری مجهول و قابل انکار نبوده به نحوی که شما خود نیز تلویحاً در توجیه آن این ثروت را نتیجة هوشمندی آنان قلمداد نموده‌اید. البته ما هرگز نمی‌خواهیم این توجیه شما را به این جمله معروف قارون در قران کریم که «انما اوتیته علی علم عندی» (همانا این اموال کثیر به واسطة علم و دانش نصیبم شده است) تشبیه نمائیم. ولی از شما می‌پرسیم آیا این هوش و درایت را در این کشور هفتاد میلیونی، خداوند فقط نصیب فرزندان و بستگان شما نموده و دیگران از آن سهمی نبرده‌اند؟ و اگر چنین نیست پس چرا بسیاری از جوانان برای تأمین نیازهای اولیة زندگی خود همچون اشتغال، مسکن و ازدواج دچار مشکلات اساسی بوده و برای دستیابی به آن باید از هفت‌خوان رستم بگذرند؟ و در خوشبینانه‌ترین برداشت باید پرسید آیا می‌توان این ثروت‌اندوزی عظیم را جز از ناحیة استفاده از رانت‌های اطلاعاتی، سیاسی، اقتصادی و غیره دانست؟

جناب آقای هاشمی رفسنجانی!  از شما که از پشکسوتان این نظام و انقلاب هستید و 72 سال از عمرتان می‌گذرد این انتظار بی‌جایی نیست که برای رفع این ابهامات از ذهن مردم و جامعه و تبرئه خود و اطرافیانتان دست به کار شده و از مراکز نظارتی کشور و از جمله سازمان بازرسی در خواست نمود تا به این موضوع رسیدگی کرده و به ابهاماتی نظیر مالکیت شرکت هوایی ایرماهان، شرکت خودروسازی کرمان (دوو و هیوندای و…)، بانک پارسیان، موسسة مولی‌الموحدین، مسائل مالی دانشگاه آزاد، و ده‌ها مورد عظیم دیگر، پاسخی قانع کننده به افکار عمومی بدهد.

جناب آقای هاشمی! اگر نبود سوابق انقلاب شما و دلبستگی دیرین به جناب‌عالی و آرزوی آینده‌ای درخشان برایتان هم‌چون گذشته‌ای افتخار‌آمیز، هرگز قلم به نوشتن چنین رنجنامه‌ای (که تنها چند سؤال از صدها سؤال موجود است) نمی‌نمودیم. آری بسیاری از اموری که امیدواریم عبرت بگیریم که یادآور حوادث تلخ صدر اسلام است.

توفیق روز افزون. طول عمر و تأییدات الهی را برایتان از خداوند منان خواهانیممنبع سایت انصار حزب اللهنبع سایت انصار حزب الله

نقدی بر نقد منافقانه

دیروز پایگاه اطلاع رسانی حزب مشارکت سخنانی از قول معاون وزیر خارجه دولت اصلاحات منتشر کرد که می توان آن را برای نخستین بار یک جمع بندی فشرده و شسته رفته از مجموعه انتقادهای اصلاح طلبان نسبت به سیاست خارجی دولت اصولگرا به حساب آورد و با این فرض به نقد آن نشست. آنچه «نوروز» از «محسن امین زاده» نقل کرده تقریبا سطر به سطر قابل نقد و خدشه جدی است لیکن بر آن سخنان، منطقی حاکم است که می توان با تمرکز بر روی آن اصول انتقاد اصلاح طلبان از سیاست خارجی و بویژه دیپلماسی هسته ای دولت نهم را کشف کرد و به ارزیابی آن نشست.

روح سخن امین زاده- که می توان او را یکی از نظریه پردازان اصلاح طلبان در حیطه سیاست خارجی خواند- بر ایجاد تقابل میان دو نوع دیپلماسی استوار است: آن نوع از دیپلماسی که او آن را «ماجراجو، پیش بینی ناپذیر، پرهزینه و بدون دستاورد» می خواند و در مقابل نوع دیگری از دیپلماسی که آقای معاون سابق، نماد تام و تمام آن است و مدعی است بی هزینه و باحوصله در حال حل و فصل همه معضلات ریشه دوانده در سیاست خارجی ایران بود تا آنکه اصولگرایان در رسیدند و...

اجازه بدهید از همین «ماجراجویی» شروع کنیم. امین زاده دیپلماسی دولت نهم را نوعی طرح ریزی ماجراجویانه و توام با ریسک بالا می داند و در مقابل پیشنهاد می کند که باید به «اعتمادسازی» پرداخت و «ایران اگر قصد هسته ای شدن داشت، ابتدا باید اعتماد جهان را در این باره جلب می کرد.» اینجا سوء تفاهمی هست که برادران اصلاح طلب ما هرگز نتوانستند و نخواسته اند آن را حل کنند. واقعیت این است که در رفتار دیپلماتیک دولت نهم هیچ ماجراجویی در کار نیست، بلکه آنچه هست از این اعتقاد دولت نهم نشأت می گیرد که پیشرفت در جهان فعلی هزینه دارد و هنر دیپلماسی حداقل سازی هزینه هاست، ضمنا پیشرفت با هزینه صفر- که اصلاح طلبان ادعای آن را دارند- تنها یک افسانه خنده دار است. دوستان اصلاح طلب در طول دوران مسئولیت خود به بهانه هایی چون اعتمادسازی و ارتقای روابط- که پکیج اوت 2005 اروپا نشان داد خواب و خیالی بیش نبوده- تمام فناوری سیکل سوخت در ایران را به حال تعلیق درآوردند و در ازای آن تنها «مذاکره» دریافت کردند! (توافقنامه پاریس را بخوانید.)

طبیعی است که در چنین وضعیتی غربی ها دلیلی برای ورود به فاز تنش و تقابل نمی دیدند و پای میز دائما شوخی و خنده تحویل آقایان می دادند. آنچه که امین زاده آن را «ماجراجویی» می نامد را در واقع، باید «پرداخت هزینه معقول» خواند که برای پیشرفت، ضروری و اجتناب ناپذیر است. البته دولت نهم می تواند ادعا کند- و از این ادعا می توان با قوت دفاع کرد- که هزینه پیشرفت های فعلی را- از جمله نصب و راه اندازی 3000 ماشین سانتریفیوژ در نطنز که البته آقای امین زاده در همان سخنان نشان می دهد از فرق آن با یک ماشین چندان مطلع نیست- به حداقل تعداد ممکن کاهش داده است.

یکی از اشتباهات بسیار فاحش دیپلمات های اصلاح طلب همواره این بوده که از همه آنچه می توان آن را سیاست خارجی نامید، به مقادیری بگو و بخند، خوش و بش، تعارفات و مسافرت خارجی بسنده کرده بودند و به همین دلیل است که حالا «اخم آمریکا» را هزینه بزرگ می نامند. آنچه آقایان «هنجارپذیری» می نامند و خود جداً به آن معتقد بودند جز این نبود که هژمونی مسلط و چالش ناپذیری و شکست ناپذیری آمریکا در عرصه روابط بین الملل را دربست بپذیرند و به سقف تعیین شده توسط غرب برای پیشرفت ایران قانع باشند. روشن است که به این معنا دولت نهم کاملا هنجارناپذیر است چون اساسا به هنجارهایی که هدف آنها حفظ و تثبیت برتری آمریکا در روابط بین الملل بوده عقیده ای ندارد. اما به معنایی دیگر دولت نهم کاملا پیش بینی پذیر و تابع هنجارهاست. ایران به تمامی معاهدات بین المللی که عضو آنهاست به طور کامل پای بند بوده و جالب است که تنها چیزی که اکنون از غرب می خواهد این است که به این «هنجارها» پای بند باشد.

در حالی که حتی یک مورد از عدم پای بندی ایران به معاهده عدم اشاعه یافت نشده اما آقای امین زاده، ایران را هنجارناپذیر می خواند. بی آنکه اشارتی به زورگویی آمریکا بکند. البته روشن است که مقصود آقای دیپلمات از هنجارناپذیری همین است که دولت نهم تصور کرده آمریکا را هم می توان شکست داد و حق خود را از حلقوم جهانخواران بیرون کشید و حال آنکه چنین دیدگاهی هرگز نمی تواند در ذهن شرطی شده یک دیپلمات اصلاح طلب جایی داشته باشد.

نکته دیگری که آقای امین زاده در مونولوگ درون سازمانی خود بر آن پای فشرده این است که دولت نهم «این همه هزینه» را در ازای دستاوردی بسیار اندک بر کشور تحمیل کرده است. امین زاده البته نمی گوید مقصودش از «هزینه فراوان»- به جز هزینه بزرگ (؟!) اخم آمریکا که به آن پرداختیم- چیست. اگر مقصود چند قطعنامه صادر شده تا به حال است که هم اندک تاملی در محتوای قطعنامه ها و هم نگاهی گذرا به مجموعه آنچه غربی ها خود درباره بی محتوا و ضعیف بودن قطعنامه ها و وجود مشکلات اساسی در گروه 1+5 برای صدور قطعنامه های با خاصیت به دلیل ترس از شکست اجماع گفته و نوشته اند نشان می دهد این قطعنامه ها فاقد حداقل توان برای تأثیرگذاری بر اراده جمهوری اسلامی و تحمیل هزینه کلان بر آن است و هدف از صدور آنها تنها تأثیرگذاری بر فضای داخلی ایران و ایجاد رعب در دل امثال آقای امین زاده بوده است. از مهم ترین اشتباهاتی که اصلاح طلبان در تحلیل روندهای مربوط به برنامه هسته ای گرفتار آنند و هنوز به رغم شواهد بیرونی بسیار، علامتی نیست که به آن پی برده باشند این است که هرگز نتوانستند ادبیات «ارعاب» را از ادبیات «برخورد» تمیز دهند و به همین سبب بود که لطیفه خنده داری چون حمله نظامی آمریکا به ایران را جدی گرفتند و مدت ها با جدیت بر چیزی پای فشردند که غرب خود نیز آن را جدی نمی گرفت.

اما در مورد «دستاورد اندک» دولت نهم بسیاری چیزها می توان گفت. جالب است کسانی که غربی-ها حداکثر حاضر شدند UCF را تا پایان خط تولید 4UF با آنها توافق کنند، حالا به خود اجازه می دهند درباره دستاوردهای دولت نهم حرف بزنند و مدعی هم باشند. یک تفاوت مهم دولت نهم با مدعیان اصلاحات این است که این دولت احترام و دستاورد را در سفر خارجی، عکس یادگاری و تیتر روزنامه ها و ثبت سال در مجمع عمومی سازمان ملل نمی داند بلکه آنچه برای آن مهم است امتیازی است که طرف مقابل پای میز، واقعاً حاضر به واگذاری آن شده است. آقای امین زاده لابد خوب می دانند که اکنون چه پیشنهادهایی روی میز ایران است که اگر تنها گوشه چشمی به آنها نشان دهد، همه این سر و صدا که ایشان آن را هزینه های بزرگ می خواند یک شبه دود می شود و به هوا می رود. آنچه اکنون غربی ها حاضرند بر سر آن با ایران معامله کنند چیزی است که اگر کار به دست آقایان اصلاح طلب باقی بود، صد سال دیگر هم امکان ارائه شدن آن به ایران وجود نداشت. حداقل کاری که دولت نهم انجام داده و اصلاح طلبان هرگز توان آن را نداشتند این است که محتوای پیشنهادهای غربی ها را اساساً دگرگون کرده و آن را به سطحی بسیار فراتر از آنچه دیپلمات های اصلاح طلب آن را سطح مطلوب می خواندند ارتقا داده است.

 حقیقت این است که دیپلماسی اصلاح طلبانه، بی نهایت خود کم بین و راحت طلب بود و به همین دلیل لبخند غربی ها را دستاورد می دانست و آماده بود همه چیز را تعطیل کند تا مبادا آمریکا دلخور شود. به برکت تدبیر صاحب این ملک آن دیدگاه ها البته مجال غلبه پیدا نکرد ولی اکنون دیدن اینکه جماعتی با کارنامه ای حاوی اقسام وادادگی ها در پی حساب کشی از دولتی هستند که آمریکا را تا مرز استیصال کشانده، در جای خود محل تامل فراوان دارد.

سخنی با مدیریت محترم صدا و سیما : سیما و آفت چهره سازی افراد ناب

منبع سایت انصار حزب الله